در مورد استارتاپ یا startup، تعاریف متعددی وجود دارد که همهی آنها به یک سلسله ویژگیهایی اشاره دارند که به بیزینسها و فعالیتها، خاصیت استارتاپ بودن را میدهند. تعریفی که نیل بلومنتال مدیر واربیپارکر از کارهای استارتاپی دارد به این شکل است که : کمپانی جدید که راه حلهای خلاقانه و جدیدی در رویارویی با مسائل دارد اما هیچ ضمانتی برای موفقیت ایده و شرکت وجود ندارد. در فرهنگهای عمومی دیگر هم از استارتاپ به این شکل یاد شده که : استارتاپ یک کسب و کار جدید است، کسب و کاری که حول فناوری و تکنولوژی ایجاد شده و یا اینکه شرکتی که از ایدههای اولیه شروع میکند و به موفقیت و رشد بالایی دست مییابد.
استارتاپ به یک کسبوکار نوپا گفته میشود که با هدف پیدا کردن مدل کسبوکار راهاندازی میشود و هیچ تضمینی برای به موفقیت رسیدن آن وجود ندارد.
استارتاپ یا استارتآپ یک سرمایهگذاری به شکل کارآفرینی است که طی آن یک شرکت نوپا ایدهی جدیدی برای کسبوکار ارائه میدهد. طبق تعریف استیو بلنک، پروفسور دانشگاه استنفورد، استارتاپ یک سازمان است که برای پیدا کردن یک مدل کسبوکار تکرارپذیر و مقیاسپذیر راهاندازی میشود. البته اختلاف بر سر تعریف استارتاپ زیاد است؛ اما نکتهی مشترک در همهی آنها این است که بر اساس یک ایدهی خلاقانه و جدید فعالیت آنها آغاز میشود. این ایدهها بازار نیازمندیها را هدف قرار میدهند و با ارائهی یک محصول یا خدمات جدید و استفاده از تکنولوژی، خیلی سریع رشد پیدا میکنند.
از آنجایی که هدف از راهاندازی یک استارتاپ پیدا کردن مدل کسبوکار است ؛ عمر آن نمیتواند طولانی باشد و معمولا بعد از گذشت چند سال به موفقیت میرسد یا بودجهی آن تمام میشود و شکست میخورد. استارتاپها برای شروع فعالیت خود لزوما نیازی به ثبت شدن شرکت ندارند و از هرجا و با هر تعداد بنیانگذار میتوانند فعالیت خودشان را آغاز کنند. بودجهی راهاندازی استارتاپهای معمولا کم است؛ اما اگر ایدهی خوبی داشته باشند خیلی زود میتوانند مورد حمایت سرمایهگذاران قرار بگیرند.
در مورد ایدههای استارتاپی باید بگوییم که، کمپانی یا مجموعهای تشکل از افراد خوشفکر با ایدههای جدید و نوآورانه در کنار یک دید متفاوت اما صحیحی از مسائل است که تلاش دارد با کمترین امکانات و هزینهها، راهحلهای خلاقانه و جدیدی ارائه دهد و بتواند آن ایدهها و راهحلها را به وسیلهی تکنولوژی و فناوریهای نوین در اختیار مورد استفاده قرار دهد.